Her insan kendi içinde yalnızdır, yalnız başınadır aslında. Ama sanırım benimkisi kendi içimde değil, tüm benliğimle yalnızlık.
Pek çok kişiyle konuşurum, arkadaşlık ilişkilerim hep iyi olmuştur. Gerek erkek gerekse kız; hatırı sayılır sayıda arkadaşım var. Ama neden ben sürekli yalnız olduğumu hissediyorum?
Ama şunu da öğrendim... HİÇ KİMSE YAPTIĞIN İYİLİKLERİ ANLAMAZ!
Ne kadar iyi olsan onları düşünsen de, yine kötü sensindir. Çünkü onlar senin baktığın açıda bakmazlar olaylara.
Başından kötü birşey geçmiş tüm arkadaşlarımla konuşurum, onlara teselli veririm, yanlarında olurum. Ama gün gelir ve gelip size şu soruyu sorarlar; "Hep iyi olmak zorunda mısın?"... İşte bu sorunun bana sorulduğu gün hayatım altüst oldu.
Çok klişe ama, iyi olmak suç mudur? Suçsa ben suçluyum arkadaşım. İnsanların iyiliğini düşünmek, onların yanında olmak, moral vermek, düşüncelerini başka yerlere çekip kafalarını toplamalarını ve rahatlamalarını sağlamak suçsa; evet ben en adi suçluyum.
Ama anladım ki insanlara sadece iyilik yaparak onların yanında olmayacaksınız. İşte bunu yaptığınız vakit siz "Yalnız İnsan" 'sınızdır.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder